دلتنگی های آدمیزادی را پایانی نیست
کاش درختی بودم...
کلاغی بر شاخه‌ی درختی بودم...
آوایی در گلوی کلاغی بر شاخه‌ی درختی بودم...
و هرگز ادمیی نبودم دلگیر در عبور از کنار درختی که کلاغی برشاخه‌ی ان اواز سرداده...
کاش رها بودم...آزاد...کاش